Cultuur snuiven en surfen op Java
Door: Bieb
Blijf op de hoogte en volg Bibian
03 November 2015 | Thailand, Bangkok
Na de bizarre tochten naar de Bromo Vulkaan en de Ijen krater ben ik doorgereisd naar Yogyakarta. Het valt mij op dat Java een stuk minder toeristisch is dan Bali, soms heb ik het gevoel dat ik de enige toerist ben in dit land. Als ik in de bus zit, op weg naar een andere bestemming, zit ik vaak alleen tussen de locals en zo had ik bijvoorbeeld ook een privé-hostel in Yogyakarta. Aan mij werd gevraagd of ik ’s avonds de voordeur op slot wilde doen, omdat er geen 24-uurs receptie was en zij tegen de ochtend weer terugkwamen, goed daar zat ik dan alleen in het centrum van Yogyakarta haha. Vanuit Yogyakarta ben ik met een dagtour naar Borobudur en Pranbanan geweest, dit zijn beide erg mooie tempels. Tijdens deze dagtour heb ik weer leuke mensen ontmoet en was ik niet meer zo alleen ;).
Na Yogyakarta ben ik doorgereisd naar Pangandaran, een chill surfersdorpje. Ik verbleef hier in Mini Tiga Homestay, dit was echt de leukste homestay so far. Er waren constant locals gitaar aan het spelen, aan het zingen en trommelen in de homestay, dit was echt super knus. In Pangandaran heb ik dan ook veel gesurft en zelfs mijn softboard ingeruild voor een hardboard (een echt surfboard dus). In de homestay hadden we een super leuke groep en we zijn samen dan ook nog een dag naar de Green Canyon en de Green Valley geweest.
Na de prachtige surfdagen in Pangandaran ben ik doorgereisd naar Bandung. Daar eenmaal aangekomen vond ik zo´n grote stad echt pure horror in vergelijking met het rustige Pangandaran. Ik heb er dan ook slechts anderhalve seconde over nagedacht om mijn plan te wijzigen. Die dag erop ben ik doorgereisd naar Cimaja, wederom een surfersdorpje aan de kust. Ik kwam hier al meteen vijf surfdudes uit Marokko tegen en ben ik een aantal dagen met hen opgetrokken. Een aantal van hen waren surfinstructeurs en ik heb dan ook super veel geleerd over het surfen, de golven etc. Die boys waren helemaal crazy en ik heb me dan ook kostelijk vermaakt ;).
De golven waren hier toch wel van een ander niveautje dan in Pangandaran moet ik eerlijk bekennen, ik heb hier dan ook mijn eerste bijna doodervaring gehad. De surfdude, die mij ontzettend goed hielp, had ik even verkeerd begrepen. Ik was in de veronderstelling dat hij zei; nu Bibi, gaan!!!! Dus daar ging ik als een trouwe hond. Echter bedoelde hij dat ik om moest draaien om onder de golf door te duiken. Het gevolg was dat ik onder een super grote golf terecht kwam en zoooooo mega lang onder wat verdween dat ik werkelijk niet meer wist wat boven of onder was, ik geen adem meer had en geen benul had hoe weer boven water te komen, toch heb ik het overleefd en ben ik weer dapper op mijn boardje geklommen (A). Verder ben ik nog met mijn privé tourguide op pad geweest naar een traditioneel dorpje in de middle of nowhere in de bergen. Dit was een twee uur durende rit met de scooter over wegen waar je werkelijk ´U´ tegen zegt. Maar het leverde prachtige uitzichten op, prachtig om te zien hoe het er in zo’n dorpje aan toe gaat en als klap op de vuurpijl heb ik zelfs nog met de koning en koningin van het dorp mogen praten.
Eigenlijk zou ik na Java naar Sumatra gaan om daar de Orang-oetans te bekijken, echter zijn hier veel bosbranden en is er veel overlast door de smog en (afhankelijk van de wind) worden vluchten geannuleerd en soms wordt zelfs het hele vliegveld gesloten. Ik heb dan ook besloten om er niet heen te gaan en iets langer op Java te blijven.
Ik zit nu in de botanische tuin van Bogor , ik dacht mooi chill dit verhaal te typen in de buitenlucht. Maar ook hier moet ik om de twee minuten op de foto met mensen of word ik door kids onderworpen aan interviews om hun Engels te oefenen en aan het eind natuurlijk een ´selpie´ te maken. De mensen kunnen hier de ´f´ niet uitspreken, een selpie is dan ook een selfie. Zo heb je bijvoorbeeld ook surping en koppie, haha. Het is goed dat de kids hier wat beter Engels leren en ermee oefenen, het is namelijk soms echt een drama om hier iets te regelen of op plaats van bestemming te komen. Als je mensen hier iets vraagt krijg je 9 van die 10x als antwoord: jajajajaja. Als je dat hoort weet je al genoeg, op naar de volgende. Het maakt niet uit wat je vraagt, of het nou is; Hoe lang duurt het om daar te komen? Jajajajaja. Hoe laat vertrekt de bus? Jajajajaja. Hoeveel kost de bus? Jajajajaja. Een beetje Engelse les wil ik dus graag aan mee werken en daar zit ik dus weer met de Indonesische kids.
Hier zittende in de botanische tuin zie ik dan ineens een afscheidsfilmpje voorbij komen gemaakt door mijn zeer gewaardeerde ex-collega’s uit Bunnik aan de Dinkel :p. Dat de mensen mij hier nu allemaal aankijken begrijp ik wel, ik lig namelijk helemaal in een scheur! :D Ook zag ik een frikandel speciaal voorbij komen op het filmpje, dat maakt mij dan toch enigszins verdrietig moet ik eerlijk bekennen, want dat gaat nog wel een hele tijd duren. Al is de Nasi Goreng dan altijd van top kwaliteit hier, dit kan zeker niet op tegen een frikandel speciaal.
Inmiddels ben ik gearriveerd in Thailand, als Thailand en de volgende bestemmingen net zoveel mooie ervaringen mogen opleveren als Indonesië, dan wordt het echt nog een top tijd :D.
Liefsssss vanuit het bruisende Bangkok
Na Yogyakarta ben ik doorgereisd naar Pangandaran, een chill surfersdorpje. Ik verbleef hier in Mini Tiga Homestay, dit was echt de leukste homestay so far. Er waren constant locals gitaar aan het spelen, aan het zingen en trommelen in de homestay, dit was echt super knus. In Pangandaran heb ik dan ook veel gesurft en zelfs mijn softboard ingeruild voor een hardboard (een echt surfboard dus). In de homestay hadden we een super leuke groep en we zijn samen dan ook nog een dag naar de Green Canyon en de Green Valley geweest.
Na de prachtige surfdagen in Pangandaran ben ik doorgereisd naar Bandung. Daar eenmaal aangekomen vond ik zo´n grote stad echt pure horror in vergelijking met het rustige Pangandaran. Ik heb er dan ook slechts anderhalve seconde over nagedacht om mijn plan te wijzigen. Die dag erop ben ik doorgereisd naar Cimaja, wederom een surfersdorpje aan de kust. Ik kwam hier al meteen vijf surfdudes uit Marokko tegen en ben ik een aantal dagen met hen opgetrokken. Een aantal van hen waren surfinstructeurs en ik heb dan ook super veel geleerd over het surfen, de golven etc. Die boys waren helemaal crazy en ik heb me dan ook kostelijk vermaakt ;).
De golven waren hier toch wel van een ander niveautje dan in Pangandaran moet ik eerlijk bekennen, ik heb hier dan ook mijn eerste bijna doodervaring gehad. De surfdude, die mij ontzettend goed hielp, had ik even verkeerd begrepen. Ik was in de veronderstelling dat hij zei; nu Bibi, gaan!!!! Dus daar ging ik als een trouwe hond. Echter bedoelde hij dat ik om moest draaien om onder de golf door te duiken. Het gevolg was dat ik onder een super grote golf terecht kwam en zoooooo mega lang onder wat verdween dat ik werkelijk niet meer wist wat boven of onder was, ik geen adem meer had en geen benul had hoe weer boven water te komen, toch heb ik het overleefd en ben ik weer dapper op mijn boardje geklommen (A). Verder ben ik nog met mijn privé tourguide op pad geweest naar een traditioneel dorpje in de middle of nowhere in de bergen. Dit was een twee uur durende rit met de scooter over wegen waar je werkelijk ´U´ tegen zegt. Maar het leverde prachtige uitzichten op, prachtig om te zien hoe het er in zo’n dorpje aan toe gaat en als klap op de vuurpijl heb ik zelfs nog met de koning en koningin van het dorp mogen praten.
Eigenlijk zou ik na Java naar Sumatra gaan om daar de Orang-oetans te bekijken, echter zijn hier veel bosbranden en is er veel overlast door de smog en (afhankelijk van de wind) worden vluchten geannuleerd en soms wordt zelfs het hele vliegveld gesloten. Ik heb dan ook besloten om er niet heen te gaan en iets langer op Java te blijven.
Ik zit nu in de botanische tuin van Bogor , ik dacht mooi chill dit verhaal te typen in de buitenlucht. Maar ook hier moet ik om de twee minuten op de foto met mensen of word ik door kids onderworpen aan interviews om hun Engels te oefenen en aan het eind natuurlijk een ´selpie´ te maken. De mensen kunnen hier de ´f´ niet uitspreken, een selpie is dan ook een selfie. Zo heb je bijvoorbeeld ook surping en koppie, haha. Het is goed dat de kids hier wat beter Engels leren en ermee oefenen, het is namelijk soms echt een drama om hier iets te regelen of op plaats van bestemming te komen. Als je mensen hier iets vraagt krijg je 9 van die 10x als antwoord: jajajajaja. Als je dat hoort weet je al genoeg, op naar de volgende. Het maakt niet uit wat je vraagt, of het nou is; Hoe lang duurt het om daar te komen? Jajajajaja. Hoe laat vertrekt de bus? Jajajajaja. Hoeveel kost de bus? Jajajajaja. Een beetje Engelse les wil ik dus graag aan mee werken en daar zit ik dus weer met de Indonesische kids.
Hier zittende in de botanische tuin zie ik dan ineens een afscheidsfilmpje voorbij komen gemaakt door mijn zeer gewaardeerde ex-collega’s uit Bunnik aan de Dinkel :p. Dat de mensen mij hier nu allemaal aankijken begrijp ik wel, ik lig namelijk helemaal in een scheur! :D Ook zag ik een frikandel speciaal voorbij komen op het filmpje, dat maakt mij dan toch enigszins verdrietig moet ik eerlijk bekennen, want dat gaat nog wel een hele tijd duren. Al is de Nasi Goreng dan altijd van top kwaliteit hier, dit kan zeker niet op tegen een frikandel speciaal.
Inmiddels ben ik gearriveerd in Thailand, als Thailand en de volgende bestemmingen net zoveel mooie ervaringen mogen opleveren als Indonesië, dan wordt het echt nog een top tijd :D.
Liefsssss vanuit het bruisende Bangkok
-
03 November 2015 - 15:44
Yvonne:
Heel mooi om weer je verslag te kunnen lezen, ik weet dat je al niet meer in thailand bent ,maar dat komt alsnog. Nu heel veel nieuwe cultuur snuiven in sri lanka. En heel veel kusjesssss -
03 November 2015 - 16:56
Ingrid :
Ongelofelijk wat je allemaal meemaakt!! Echt een feestje om je verhalen te lezen (ik had er zomaar even tijd voor tussen het schilderen van de radiotoren door ;) ). Ben wel heeeel blij dat je het overleefd hebt! :O
Behalve dat verhaal (OMG!)... ben ik stiekem toch echt wel een piepklein beetje jaloers.. geweldig allemaal!
Dikke kus -
03 November 2015 - 17:21
Rianne:
OMG bieb wat klinkt het toch allemaal heerlijk -
03 November 2015 - 18:10
Marleen ( Bam ):
He bibian,
Wat een leuke verhalen kun jij schrijven zeg! Toch maar es over denken om daar niet wat mee te gaan doen ipv de BAM . Onder de golven komen, echt typisch iets voor jou:)
Je maakt echt super veel mee, die bladzijde in het boek krijg jij wel vol:)
Ik moet toch dat afscheidsfilmpje maar een keer gaan kijken bij jou afdeling.
A.s. vrijdag is de koale kermis, ga je dan ook zeker missen met de wijntjes:)
Veel plezier nog daar en geniet geniet geniet........
Liefs Marleen -
04 November 2015 - 09:04
Maaike:
Haaa biebsie!!
Toffe update weer :) Zo te lezen wordt je al een echte surfbabe! haha ;) Klinkt goeeeed.. Wel met vallen en opstaan (OMG eng!) maaaaarrrr dat heurt debie! Maar ZO leuk & knus Pangandaran (L) Ohhh bij het lezen van allll je verhalen wordt ik al jaloers, laat staan als we straks ook nog eens alles in 't echt horen incl. foto's. Hou op!! hahah.. Chick genietze & pas goed op jezelf!
LIEFSSS -
09 November 2015 - 16:37
Inge:
He Bieb,
Fantastisch al je verhalen en wat fijn dat je zo aan het genieten bent. Maar met een drankje on the side, sufboard onder je voeten en wat idiote Marokkaanse surfboys moet dat ook wel lukken. Geniet maar lekker door en schrijf vooral voor ons weer eens een prachtig verhaal zodat wij stilletjes vanuit dit land ook een beetje kunnen meegenieten van al het moois!
Pas op jezelf meissie!
Liefs Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
