Philippines

Hee lieve allemaal :),

Op 6 januari ben ik met een nachtvlucht naar Manilla gevlogen, toen had ik een paar uur transfertijd en om 10 uur vertrok mijn vlucht richting Puerta Princesa. Na de eerste vlucht een lekker theetje op het vliegveld dacht ik zo. Twee uur voor de tijd mijn backpack maar eens inchecken, na navraag te hebben gedaan kwam ik erachter naar een andere terminal te moeten. Normaal duurde dit ritje 15 minuten, maar aangezien de vakantie net was afgelopen was het mega druk op de weg. Ik heb meer dan een uur in de taxi gezeten en was, om het nog maar zacht uit te drukken, meeegaaaa gestrestst. Daar aangekomen was het incheck-loket voor mijn vlucht al gesloten, na veel gedoe mocht ik dan toch nog inchecken en 10 minuten later zat ik al in het vliegtuig, haha goede timing dacht ik zo ;).

Om eerst nog maar even te starten met wat opvallende zaken over dit prachtige land. In de Filipijnen hebben ze geen tuk-tuks, maar wordt het straatbeeld gesierd door jeepneys (grote gekleurde oldschool schoolbussen) en tricycles (een motor met daarnaast een soort zijspan met overkapping waar echt mega veel mensen op kunnen als je een beetje creatief bent). Het voelt hier niet echt als een Aziatisch land dat komt omdat het een stuk schoner is, mensen goed Engels spreken, de wegen redelijk goed aangelegd zijn, het niet zo chaotisch is en de prijzen echt een keer zo hoog liggen als in de rest van Azië. Verder sluiten de mensen hier elke zin af met Sir of Mam. De eerste keer dat ik het hoorde dacht ik; zo’n oud wijf ben ik toch niet dat ik al met mevrouw aangesproken moet worden, maar dit is hier blijkbaar gewoonte.

Mijn reis begon op het eiland Palawan, waar ik ben gestart in Puerto Princesa. Ik heb hier een aantal dagen met een collega van mijn broer rondgereisd. Naar Puerto Princesa zijn we, over een mega horror-weg, doorgereisd naar Port Barton, daar hebben we een kayak gehuurd en zijn naar een zandbank met zeesterren en een ‘verlaten’ strandje gepeddeld. Die dag erop zijn we verder gegaan richting El Nido, hier hebben we een twee daagse eiland-hop-tour met overnachting op een strand geboekt. De eerste dag hebben we vooral ‘secret lagoons’ bezocht (ooooeeeeee mysterieus) en gesnorkeld! Dag twee stond in het teken van het hoppen naar verschillende strandjes. Na de eerste dag eilandhoppen werden we afgeleverd op een ‘onbewoond eiland’. We sliepen hier, met ongeveer 20 mensen, in tenten op het strand, dit zonder matje om op te slapen of douche. ’s Avonds hebben we daar de zonsondergang bekeken, samen gegeten en toen aan de bak; 7 flessen rum en 7 flessen cola mans maken stond er op het avondprogramma. Het kampvuur werd aangewakkerd en daar ging het heen, al gauw haakten de eersten af en uiteindelijk waren de diehards over. Vier andere Nederlanders, wij en twee Belgen, maar het is ons gelukt en hebben de flessen meester weten te maken.

Op 12 januari ben ik, vanaf El Nido, naar Cebu gevlogen, daarna de ferry gepakt naar Bohol en vervolgens met de taxi naar plaats van bestemming gegaan. In Bohol ben ik op tour geweest naar onder andere de ‘chocolat hills’, heb ik een bezoekje gebracht aan de tarsiers (kleine beestjes met van die mega grote ogen) een dagje gechilled en een dag dolfijnen gespot en gesnorkeld met schildpadden.
Vanaf Bohol ben ik terug gegaan naar de haven van Tagbilaran en vanaf daar ben ik met de boot via Dumaguette naar Siquijor gereisd. Siquijor is echt een heel erg mooi klein eilandje. Mijn dorm van 6 personen bestond uit 4 Nederlanders. ’s Avonds ben ik met hen uiteten geweest. Die dag erop heb ik een scooter gehuurd en ben het eiland rondgereden. Het was op een zondag en het baaitje waar ik naartoe ging werd dan ook ‘ge-owned’ door de locals. Al snel werd ik door een aantal lokale boys uitgenodigd om hen te vergezellen. Iedereen was daar aan het bbq-en, zo ook zij. Zij hadden een heel varken op de bbq liggen en als ik zeg ‘heel’ dan bedoel ik ook echt ‘heel’. Of ik ook een stuk varkensneus wilde? Nou Bibian heeft hiervoor vriendelijk bedankt .’s Avonds hebben we biertjes gedronken en een kampvuur op het strand gemaakt en daarna zijn we nog naar de karaokebar geweest. Wij met z’n achten waren hier de enige bezoekers, maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben ons de longen uit het lijf gezongen haha wat een gekkenhuis!

Op 19 januari ben ik de met de nachtferry vanuit Siquijor, richting Cebu gegaan. Hier sliep ik in stapelbed nummer 411, er waren echt twee ontzettend grote ´zalen´ waarin per zaal meer dan 200 stapelbedden stonden. Vanuit Cebu ben ik doorgereisd naar Boracay. Ik had al gehoord dat het daar mega toeristisch is en ook hier was niets aan gelogen, het voelde als Salou in het kwadraat. Toen ik aankwam had ik dan ook meteen spijt dat ik niet langer op het uitgestorven Siquijor was gebleven. Ik verbleef in Boracay in het Jeepneys kitesurfers hostel, dit op aanraden van Larissa, waarmee ik in Boracay weer had afgesproken. Ik sliep hier in een dorm van 14 personen en ik was de enige vrouw, maar dat even ter zijde. Die dag erop moest en zou ik mee naar de cliff jumping boottocht, ik wilde eigenlijk niet mee, maar kwam er al gauw achter dat ik eigenlijk geen keuze had en ik heb me hier dan ook bij neergelegd. Op de boot hebben we veel leuke mensen ontmoet en ’s avonds met z’n allen uit geweest. Er was ook een soort van gepensioneerde bodybuilder aanwezig bij het cliff-jump-gebeuren. Hij had Larissa en een ander meisje uitgenodigd om op kosten van hem uiteten te gaan, zij hebben toen gezegd dat dat goed was als ik ook mee mocht. Jaja mensen eindelijk was het dan zo ver, na meer dan 4 maanden weer een eerste wijntje voor mij, dit was echt een geluksmomentje kan ik jullie vertellen. Het bleef dan ook niet bij één glas, maar er werden flessen wijn aangerukt. Wij werden nadrukkelijk verzocht NIET naar de prijzen te kijken, maar te kiezen wat we lekker vonden. We hebben proberen niet te kijken, maar alleen de ‘tip’ die hij uiteindelijk gaf was al meer dan het budget wat wij normaal voor een diner uit zouden geven. Daar zat die ouwe boef dan met zijn harem, haha wat een prachtgast en voordat er mensen denken dat er iets tegenover moest staan, nee dat was dus niet het geval! :p De rest van de dagen heb ik gechilled aan het strand, naar Puka Beach geweest, een oogverbluffend zandkasteel gebouwd, zonsondergangen bekeken, biertjes genuttigd op het strand, met prachtige live music op de achtergrond. Ja daar hebben die Filippino’s wel pap van gegeten.

Gisteren ben ik naar Bangkok gevlogen en vandaag reis ik door naar Chiang Mai, op donderdag om 12 uur ga ik namelijk op date met een monnik ;), haha geintje natuurlijk. Ik word verwacht bij de Doi Suthep Tempel om hier aan een 2 a 3 weken durende meditation retreat te gaan deelnemen. Dit betekent dan ook dat ik de aankomende 2 a 3 weken niet bereikbaar ben. Kort gezegd; erg vroeg op staan, twee keer op een dag is het voedertijd en verder mediteren. Je mag niet praten met andere mensen daar en je hebt geen contact met de buitenwereld. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn dit is de link van de site waar ik de aankomende weken verblijf.
http://www.fivethousandyears.org/daily-schedule/

Vanaf 18 februari ben ik in ieder geval wel weer bereikbaar, liefsssss