Alweer een maand in het mooie Indonesië :)
Door: Bieb
Blijf op de hoogte en volg Bibian
20 Oktober 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Inmiddels alweer een maand onderweg en het wordt dan ook raps tijd voor een nieuwe update dacht ik zo. Nog bedankt voor alle leuke reacties :). De vorige keer was ik nog in Kuta Lombok, daar heb ik afscheid genomen van Olivia en vanaf Kuta Lombok zijn Denise en ik met een taxi naar de watervallen in het Noorden van Lombok gegaan. Die dag erop zijn we met de slowboat naar Gili Trawangan gereisd, dit duurde ongeveer 45 minuten en we zaten hutje-mutje tussen de locals en hun etenswaren.
Gili Trawangan is echt een party-eiland, hier hebben we dan ook een paar avonden gepartyd, met onze ‘brothers’ and ‘sisters’. Zo word je op straat steeds aangesproken, dus zo spreken wij hen nu ook aan :p. Na Gili Trawangan zijn we naar Gili Air gegaan, dit was een heel kalm eiland en hier konden we als echt granny’s dan ook weer een beetje bijkomen ;)! Na de Gili’s zijn we naar Nusa Lembongan gegaan. We hebben daar een scooter gehuurd en zijn dit eiland en het aangrenzende eiland Nusa Ceningan rond gegaan in twee dagen en dat was zeker de moeite waard.
Na bijna twee weken samen op pad te zijn geweest kwam dan het moment van afscheid nemen. Denise ging naar Ubud terug en ik naar Kuta, ik wilde daar nog een aantal dagen surfen en dat heb ik dan ook gedaan. Met gevaar voor eigen leven (en dat van anderen) heb ik getracht de golven te trotseren. Goeiedag zeg dat was me een hele bevalling. Je hebt daar meerdere golfbrekingen. De golfbreking dichtstbij het strand is voor de beginnelingen onder ons. Echter aangezien ik mij niet meer onder de categorie ‘pussy’s’ wilde schaden, ging ik voor de golfbreking verder op zee. Tussen alle coole surfdudes lag ik dan ook een beetje stoer te zijn, nou dat heb ik geweten. Je moet aardig kunnen peddelen en weten wat het juiste moment is om niet bedolven te raken onder de golven, je voelt het al aankomen, ik ben aardig vaak kopje onder gegaan. Maar de aanhouder wint heb ik ooit geleerd, dus ik liet me niet zomaar verdrijven. Toen ik de golf dan eindelijk perfect te pakken had en ik op mijn board stond (zo blij als een klein kind natuurlijk), lag daar ineens een menselijk obstakel in de weg en moest ik er alsnog af duiken, om te huuuuln was het. Maar daarna ging het steeds beter en beter (A).
Na twee dagen surfen in Kuta ben ik naar Java gevlogen. In het hostel in Malang kwam ik in contact met Matthew en hij wilde net als ik naar de Bromo vulkaan en de Ijen krater. Ik was van plan dit met een tour te doen (nogal duur) en hij was niet van plan dat te betalen. Hij had alles uitgezocht en het kon veel goedkoper, ik heb er een nachtje over geslapen en besloten om voor plan B te kiezen en me aan te sluiten bij zijn budget-optie. Dus niet met een tour, maar zelf de berg beklimmen. Dit betekende om 3 uur ’s nachts op pad naar het viewpoint om zo de zonsopkomst bij Bromo te kunnen aanschouwen. Dit was een twee uur durende klim in het pikkedonker, door het mulle zand en door het bos de berg op. Het was een aardige tocht, maar echt super gaaf en mooi. Die nacht erop zijn we naar de Ijen Crater geweest, dit hebben we wel met een tour gedaan. Ook hier moest je midden in de nacht de krater op klauteren (1,5 uur) en zelfs een gasmasker dragen tegen de zwavelgassen uit de vulkaan. Wederom een pittige tocht, maar een prachtige ervaring :D.
Maaik en Jel ik heb men eerste paar klompjes trouwens ook weggegeven. De man van de homestay waarin ik verbleef heeft mij twee keer achter op de scooter naar het treinstation gereden en dat allemaal voor niks. Ik heb hem natuurlijk wel een aantal roepies geschonken en zo ook de klompjes. Hij vond dat helemaal tof, ik werd gekust en geknuffeld en hij zou mij nooit vergeten haha, zo super lief :).
Voor mijn gevoel zijn er echt twee heel verschillende werelden binnen Indonesië, enerzijds het hele toeristische en anderzijds het ‘echte’ Indonesië. Een prachtig land, erg armoedig en soms best een grote puinhoop. Zo wordt het vuilnis hier en daar gewoon op de straat of in de rivier gedumpt. Verder is het nog erg primitief, fysiek zwaar werk wordt zonder ‘hulpmiddelen’ uitgevoerd en je ziet dan ook veel mensen rondlopen die van alles op hun hoofd dragen. De meeste mensen zelf hebben dan ook echt weinig en leven in kleine vervallen huisjes. Echter heb ik wel de indruk dat de meeste mensen hier gelukkig zijn; er wordt veel gelachen, de mensen zijn over het algemeen vrolijk, de kids spelen met vliegers en zijn happy. Misschien is het dan toch echt zo dat geld niet gelukkig maakt?! :) ;)
Maar om het nou zo over de balk te gooien is natuurlijk weer een heel ander verhaal. Dagelijkse uitdagingen van een backpacker bestaan dan ook uit het afdingen op alles. Zo willen we geen 200.000 roepies voor een tweepersoonskamer betalen (teruggerekend 12 euro), maar maximaal 150.000 inclusief ontbijt. Het leven van een backpacker gaat dus niet over rozen, je moet de hele dag scherp zijn om maar niet opgelicht te worden :p.
Een ander lastig dingetje is de keuze van eten voor lunch of diner. Het is namelijk zo dat het bijna alle dagen Nasi Goreng is. De dagelijkse slogan is dan ook; ‘Never change a winning meal’. Dus elke keer hebben we weer dezelfde gesprekken als:
B: Heb je al een keuze gemaakt?
D: Ik zat te denken aan de Nasi Goreng, maar ik weet het nog niet helemaal zeker.
B: Ik heb een goed idee, misschien kan je dit keer kiezen voor de Nasi Goreng.
D: Ja dat is een goed plan, ik zat al te denken om een keer iets anders te doen, maar het is inderdaad een goed plan, ik ga voor de Nasi Goreng.
B: Laat ik eens gek doen, ik ga dit keer ook voor de Nasi Goreng.
Hahaha typisch gevalletje ‘moet je bij zijn geweest’ bedenk ik me nu ;).
Ik ga er gauw mee stoppen, want het is alweer een enorm verhaal. Daarnaast gaat het wekkertje morgen om 4 uur in de ochtend want dan ga ik naar Borobudur en Prambanan (tempels).
Het uploaden van foto’s verloopt nog niet geheel volgens plan helaas, maar daar wordt aan gewerkt!! :)
Veel liefssss vanuit Yogyakarta in Java :)
Gili Trawangan is echt een party-eiland, hier hebben we dan ook een paar avonden gepartyd, met onze ‘brothers’ and ‘sisters’. Zo word je op straat steeds aangesproken, dus zo spreken wij hen nu ook aan :p. Na Gili Trawangan zijn we naar Gili Air gegaan, dit was een heel kalm eiland en hier konden we als echt granny’s dan ook weer een beetje bijkomen ;)! Na de Gili’s zijn we naar Nusa Lembongan gegaan. We hebben daar een scooter gehuurd en zijn dit eiland en het aangrenzende eiland Nusa Ceningan rond gegaan in twee dagen en dat was zeker de moeite waard.
Na bijna twee weken samen op pad te zijn geweest kwam dan het moment van afscheid nemen. Denise ging naar Ubud terug en ik naar Kuta, ik wilde daar nog een aantal dagen surfen en dat heb ik dan ook gedaan. Met gevaar voor eigen leven (en dat van anderen) heb ik getracht de golven te trotseren. Goeiedag zeg dat was me een hele bevalling. Je hebt daar meerdere golfbrekingen. De golfbreking dichtstbij het strand is voor de beginnelingen onder ons. Echter aangezien ik mij niet meer onder de categorie ‘pussy’s’ wilde schaden, ging ik voor de golfbreking verder op zee. Tussen alle coole surfdudes lag ik dan ook een beetje stoer te zijn, nou dat heb ik geweten. Je moet aardig kunnen peddelen en weten wat het juiste moment is om niet bedolven te raken onder de golven, je voelt het al aankomen, ik ben aardig vaak kopje onder gegaan. Maar de aanhouder wint heb ik ooit geleerd, dus ik liet me niet zomaar verdrijven. Toen ik de golf dan eindelijk perfect te pakken had en ik op mijn board stond (zo blij als een klein kind natuurlijk), lag daar ineens een menselijk obstakel in de weg en moest ik er alsnog af duiken, om te huuuuln was het. Maar daarna ging het steeds beter en beter (A).
Na twee dagen surfen in Kuta ben ik naar Java gevlogen. In het hostel in Malang kwam ik in contact met Matthew en hij wilde net als ik naar de Bromo vulkaan en de Ijen krater. Ik was van plan dit met een tour te doen (nogal duur) en hij was niet van plan dat te betalen. Hij had alles uitgezocht en het kon veel goedkoper, ik heb er een nachtje over geslapen en besloten om voor plan B te kiezen en me aan te sluiten bij zijn budget-optie. Dus niet met een tour, maar zelf de berg beklimmen. Dit betekende om 3 uur ’s nachts op pad naar het viewpoint om zo de zonsopkomst bij Bromo te kunnen aanschouwen. Dit was een twee uur durende klim in het pikkedonker, door het mulle zand en door het bos de berg op. Het was een aardige tocht, maar echt super gaaf en mooi. Die nacht erop zijn we naar de Ijen Crater geweest, dit hebben we wel met een tour gedaan. Ook hier moest je midden in de nacht de krater op klauteren (1,5 uur) en zelfs een gasmasker dragen tegen de zwavelgassen uit de vulkaan. Wederom een pittige tocht, maar een prachtige ervaring :D.
Maaik en Jel ik heb men eerste paar klompjes trouwens ook weggegeven. De man van de homestay waarin ik verbleef heeft mij twee keer achter op de scooter naar het treinstation gereden en dat allemaal voor niks. Ik heb hem natuurlijk wel een aantal roepies geschonken en zo ook de klompjes. Hij vond dat helemaal tof, ik werd gekust en geknuffeld en hij zou mij nooit vergeten haha, zo super lief :).
Voor mijn gevoel zijn er echt twee heel verschillende werelden binnen Indonesië, enerzijds het hele toeristische en anderzijds het ‘echte’ Indonesië. Een prachtig land, erg armoedig en soms best een grote puinhoop. Zo wordt het vuilnis hier en daar gewoon op de straat of in de rivier gedumpt. Verder is het nog erg primitief, fysiek zwaar werk wordt zonder ‘hulpmiddelen’ uitgevoerd en je ziet dan ook veel mensen rondlopen die van alles op hun hoofd dragen. De meeste mensen zelf hebben dan ook echt weinig en leven in kleine vervallen huisjes. Echter heb ik wel de indruk dat de meeste mensen hier gelukkig zijn; er wordt veel gelachen, de mensen zijn over het algemeen vrolijk, de kids spelen met vliegers en zijn happy. Misschien is het dan toch echt zo dat geld niet gelukkig maakt?! :) ;)
Maar om het nou zo over de balk te gooien is natuurlijk weer een heel ander verhaal. Dagelijkse uitdagingen van een backpacker bestaan dan ook uit het afdingen op alles. Zo willen we geen 200.000 roepies voor een tweepersoonskamer betalen (teruggerekend 12 euro), maar maximaal 150.000 inclusief ontbijt. Het leven van een backpacker gaat dus niet over rozen, je moet de hele dag scherp zijn om maar niet opgelicht te worden :p.
Een ander lastig dingetje is de keuze van eten voor lunch of diner. Het is namelijk zo dat het bijna alle dagen Nasi Goreng is. De dagelijkse slogan is dan ook; ‘Never change a winning meal’. Dus elke keer hebben we weer dezelfde gesprekken als:
B: Heb je al een keuze gemaakt?
D: Ik zat te denken aan de Nasi Goreng, maar ik weet het nog niet helemaal zeker.
B: Ik heb een goed idee, misschien kan je dit keer kiezen voor de Nasi Goreng.
D: Ja dat is een goed plan, ik zat al te denken om een keer iets anders te doen, maar het is inderdaad een goed plan, ik ga voor de Nasi Goreng.
B: Laat ik eens gek doen, ik ga dit keer ook voor de Nasi Goreng.
Hahaha typisch gevalletje ‘moet je bij zijn geweest’ bedenk ik me nu ;).
Ik ga er gauw mee stoppen, want het is alweer een enorm verhaal. Daarnaast gaat het wekkertje morgen om 4 uur in de ochtend want dan ga ik naar Borobudur en Prambanan (tempels).
Het uploaden van foto’s verloopt nog niet geheel volgens plan helaas, maar daar wordt aan gewerkt!! :)
Veel liefssss vanuit Yogyakarta in Java :)
-
20 Oktober 2015 - 17:07
Yvonne:
Ha Bi, dat is inderdaad een heel verhaal maar logisch als je veel meemaakt heb je wat te vertellen, ik lees het met plezier, wees voorzichtig verder maar geniet volop. Groetjes en kusjes doeiii. -
20 Oktober 2015 - 17:08
Rianne:
Pupke☺️
Wat eeen geweldig verhaal, ik word meegenomen in je belevenis!
Het is net alsof ik het zelf ervaar!
Al veeel dingen gezien en gedaan en dan nog bedenken dat je avontuur nog lang niet is afgelopen -
20 Oktober 2015 - 17:21
Hans:
Ha Bibian. Mooi verhaal opnieuw. Met heel levenservaringen erbij. Ma en ik genieten nu ook heel erg in het zuiden van Brabant. Veel plezier verder. Groetjes. Hans -
20 Oktober 2015 - 18:17
Mara:
Heeeeee biebje!!!
Wat een fantasisch verhaal! Je hebt echt al veel gedaan zeg. Je kunt dus ondertussen al aardig surfen -
20 Oktober 2015 - 19:09
Karen:
Jeetje bieb! Een heel verhaal! Eerlijk ik denk dan echt wtf werk ik dan lange dagen zonder zonsopkomst dikke party's en nieuwe mensen en culturen. Maar goed. Wel 1 vraag tussendoor; geld maakt misschien toh niet gelukkig? Hahaha daar kan kk nog niet aan wennen hoor ;)!
Geniet er van mop! Xx dikke kus -
20 Oktober 2015 - 20:44
Stephanie:
Gaaaf bieb. Leuk om te lezen -
20 Oktober 2015 - 21:59
Daphne:
Wat een leuke update Biebsie -
21 Oktober 2015 - 10:16
Cynthia:
Heee Bieb,
Wat een avontuur, en wat mooi om te lezen.
Hoe jij die verhalen schrijft is echt een plezier om te lezen, misschien moet je het over een andere boeg gooien als je terug bent =P
Geniet nog van al je avonturen en heel veel plezier.
Xxx -
21 Oktober 2015 - 13:57
Marlene:
Hey Bieb
Wat een fantastiche belevenissen allemaal zeg. Wou dat ik nog jonger was en ook zo op pad was gegaan. Maar helaas koos voor de andere richting hihii. Leuk dat je in contact komt met zoveel leuke mensen denk niet dat je je snel eenzaam voelt aan je verhalen te merken. Hey meisie geniet ervan en kijk nu al uit naar je volgende belevingen. Groetjes nog van Angela (secretaresse van E&W West bv) doeiiii -
21 Oktober 2015 - 17:12
Tom:
Haa wichke!
Klinkt allemaal goed hoor:) Poeh, veel meegemaakt al in Yogyakarta-aan-de-Brantas! En de andere plekken waar je al bent geweest;)
Maar euhhh, beetje bij die arme mensjes afdingen?! Groot gelijk:p Op ‘t letste heamp zit gen tukk`n.. mer zo in de ploomp smiet`n kuj altied nog :p
Henig an bieb en veel plezier! KLV vanuit Bunnik-aan-de-dinkel
Ps. Hebben ze daar ook Nasi Goreng-lollies ofzo? Bij deze het lollie-alarm! Ik neem mn taak serieus.
-
21 Oktober 2015 - 20:02
Maaike:
Biebssss!! Oale knieperd van oos! Haha! Je maakt de verwachtingen wel waar ;) Je wordt al een echte backpacker haha in hart en nieren! Desalniettemin zijn je verhalen fantastisch dus ga zo door :) En fijn dat de klompjes nu al van pas komen! We sturen je zo nog een lading na ;)! Geniet chick!! En misschien mag je 't rokje van de Borbordur wel meenemen, heb je weer ff wat nieuws ;) haha!! LIEFSSS XXXXX -
22 Oktober 2015 - 12:46
Jelle:
Biebjeeeeee!!
Wat kun je toch heerlijk schrijven!!
En wat een fantastische verhalen!, goed om te lezen hoe je het allemaal goed verloopt!!
En geweldige ervaringen!
Hahaha, goed om te horen dat onze klompjes goed terecht komen! :)
Geniet er nog van!, en ik kijk uit naar je volgend verhaal! -
25 Oktober 2015 - 20:28
Jan En Judith:
Leuk om je verhaal te lezen..
Zo te lezen heb je het heel erg naar je zin en dat is goed om te horen.
Veel plezier verder groetjes. -
25 Oktober 2015 - 21:29
Ingrid :
Heee lieve bieb!
Wat een prachtig verhaal weer.. met veel plezier gelezen (en soms erg hard gelachen :D )
Geweldig wat je allemaal meemaakt.
Ik wacht op de volgende update!!
Veel plezier!!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
